दोन वर्षांपूर्वी जेव्हा मी ‘लीन इन’ हे पुस्तक वाचले होते तेव्हा मला कधीच वाटले नव्हते की ह्या पुस्तकाचा माझ्यावर कायमचा परिणाम होईल.
“खरोखर समान जग असे आहे की जेथे महिलांनी आपले अर्धे देश आणि कंपन्या आणि पुरुषांनी अर्धी घरं चालवतील. “
- शेरिल सँडबर्ग.

अध्याय वाचताना मला जाणवलं की प्रत्येक महिला जिला तिच्या आवडीनिवडींशी कोणतीही तडजोड न करता स्वत: चे करियर बनवायचे आहे, तिच्यासाठी हा manifesto आहे. या वास्तववादी पुस्तकाची लेखिका शेरिल सँडबर्ग आहे. प्रामाणिक बोलं तर मी त्यावेळी तिचं नाव कधीच ऐकले नव्हते.
काही खुलासे करणारे तथ्य शोधल्यानंतर मी तिच्या संदर्भात अधिक माहितीसाठी थोडा इंटरनेट सर्फ केलं. हार्वर्डमधून इकॉनॉमिक्सची पदवी घेतली व पदवी पूर्ण झाल्यावर तिला कॉलेजमध्ये वुमन इन इकॉनॉमिक्स नावाची एक संस्था स्थापित केली. एका वर्षासाठी वर्ल्ड बँकेत काम केले आणि कुष्ठरोगास आळा
घालण्याच्या एका कार्यक्रमाअंतर्गत त्यांनी भारतातही प्रवास केला. नंतर हार्वर्ड येथे एमबीए केले आणि वर्षभर मॅककिन्से आणि कंपनीबरोबर काम केले. माझ्यासारख्या भारतीय महिलेसाठी, तिने आपल्या पुस्तकात लिहून दिलेल्या कामाच्या ठिकाणी महिलांच्या वागणुकीच्या साध्या साध्या निरीक्षणाद्वारे
निश्चितच एक आदर्श म्हणून काम केले. मला वैयक्तिकरित्या कळले की पुस्तकात नोंदवलेल्या बर्‍याच अज्ञात, नकळत वर्तन तथ्य सत्य आहेत. त्यापैकी काहींचा समावेश आहे की महिला ज्या प्रकल्पात काम करतात त्या कोणत्याही प्रकल्पात पुढाकार अर्थात initiative घेत नाहीत,
कोणत्याही महत्त्वाच्या परिषदा किंवा मीटिंग्ज दरम्यान त्या कधीही पुढच्या रांगेत बसत नाहीत आणि सर्वात आश्चर्य म्हणजे काही संस्था अजूनही अशा आहेत जिथं महिलांसाठी स्वतंत्र वॉशरूम नाहीत.त्यांच्याकडे काम करणार्‍या मॉम्ससाठीसुद्धा सुविधा नाही, प्रसूती रजेवर परवानगी नाही ज्यामुळे
काय तर शेवटी एकूण महिला कामगारांची संख्या कमी होते. स्त्रियांच्या मूलभूत गरजांकडे दुर्लक्ष केले गेले आणि स्त्रिया स्वत: त्याबद्दल निष्क्रीय असल्याचे यात स्पष्टपणे सूचित केले गेले. त्यांच्या कामाच्या वातावरणात हे मूलभूत अधिकार आणि सुविधा विचारण्याची काळजी घेतली नाही.
हे आश्चर्यजनक आहे.
जगातील आघाडीच्या सोशल मीडिया प्लॅटफॉर्मचे मुख्य कार्यकारी अधिकारी, फेसबुकने मध्ये काम करत असताना शेरिल या मुद्द्यांकडे जागतिक लक्ष वेधून घेते. शेरिलची स्वतःची एक संस्था लीन इन आहे,
जिथे ते अर्थव्यवस्थेच्या विविध क्षेत्रांमध्ये किंवा क्षेत्रांत संशोधन करतात आणि कार्यरत महिला आणि त्यांच्या गरजा, नोकरीची स्थिती आणि एकूणच योगदानाबद्दल सर्वेक्षण करतात. हो भारतातही एक आहे, LeanIn India.
स्वत: शेरिल सँडबर्गने कामावर या सर्व आव्हानांना तोंड दिले आहे. ते पण तेव्हा जेव्हा ती फेसबुकची सीओओ होती. तिने उल्लेख केला आहे की ती मार्क झुकरबर्गजवळ गेली आणि कामाच्या ठिकाणी परिवर्तनची ही लाट तिने तिच्या स्वत: च्या संस्थेतून सुरू केली. सुरुवातीला जेव्हा ती 300 पेक्षा कमी
लोकांसह एक छोटी कंपनी असलेली गूगलमध्ये सामील झाली, ते देखील जेव्हा त्यात कोणताही नफा कमवत नव्हती. तिने बिझिनेस युनिटमध्ये जनरल मॅनेजर म्हणून काम केले आणि मार्केटींग कार्यक्रम चालविला. Google ला जगातील सर्वात मोठे शोध इंजिन बनविण्यात तिने महत्त्वपूर्ण भूमिका बजावली आहे.
म्हणूनच, जागतिक ऑनलाइन विक्री आणि ऑपरेशन्ससाठी तिला उपाध्यक्ष म्हणून बढती देण्यात आली. Google वर सीओओ होण्याची इच्छा असल्याने, लॅरी पेज आणि सर्जे ब्रिन या दोन अन्य सीओओवर जास्त निर्णयावर अवलंबून असल्याने तिला एक होण्यास नकार दिला गेला.
तिने फेसबुकवर सीओओ पदाची ऑफर देणारा मार्क झुकरबर्गशी बोलणी सुरू केली. संपूर्ण जगाला जोडण्यासाठी या तरूणाची कल्पना तिला प्रेरणादायी वाटली.स्वतः मार्क यांनी नमूद केले की ती चांगली अनुभवी सहकारी आहे आणि ज्या कामात तो चांगला नाही अशा गोष्टींचा सामना ती आरामात करू शकतो.
या सक्सेस शिडीवर चढणे सोपे काम नव्हते. तिच्या लक्षात आले की विवाहित जीवनामुळे किंवा प्रसूतीच्या समस्यांमुळे महिला व्यावसायिक जवाबदारीतून मागे हटतात. पुरूष सहकाराच्या तुलनेत त्यांच्या कामात चांगले असूनही बहुतेकांना शिडीपर्यंत सहज बढती दिली जात नव्हती.
महिलांच्या जैविक बाबी जागतिक स्तरावर कार्यरत असलेल्या अनेक संस्थांमध्ये अद्याप पूर्णपणे स्वीकारल्या गेलेल्या नाहीत.

यार! आम्ही 21 व्या शतकात आहोत, बरोबर ??

एक चांगली प्रभावशाली व्यक्ती म्हणून तिने खाली येऊन अवास्तव वस्तुस्थितीची तपासणी का करावी… का? बरं हे काही एक सोपं काम
नाही. ग्लोरिया स्टाइनेम ही inspiration असल्याने तिने महिलांच्या कामात नैतिकमूल्यांच्या समावेशासाठी प्रशिक्षण कार्यशाळा बनवल्या आहेत. शेरिल प्रत्येक दृष्टीने भिन्न आहे. नाही, ती पुस्तकेच्या सुरुवातीच्या पानांमध्ये अजिबातच महिला केंद्रित वाटत नाही, उलटं तिने लिहून ठेवले आहे की
जर स्त्रिया हे वाचत नाहीत तर ठीक आहे. हे पुरुषांमध्ये अधिक वाचले आणि प्रसारित केले जावे. दोघांसाठी संतुलित कामकाजाच्या वातावरणाला प्रोत्साहन देण्यासाठी हा प्रयत्न. लिंगाच्या मापदंडांवर कामाचा न्याय केला जाऊ नये. ती हे देखील प्रकाशात आणते की कामाच्या ठिकाणी लैंगिक छळ स्त्रियांना
आत येण्यापासून परावृत्त करते. कठोर व्यवस्थापन क्रियांतून हे हाताळले पाहिजे. स्त्रियांना योग्य मार्गाने मार्गदर्शन करणे आणि त्याद्वारे त्यांचे समर्थन करणे आवश्यक आहे. शेरिलने तिच्या पुस्तकात त्याची योग्य प्रकारे व्याख्या केली आहे आणि आपण सहमत होण्यास प्रतिकार करू शकत नाही.
शेरिल सँडबर्ग ही एक सामान्य स्त्री आहे जी आपण आजूबाजूला पाहिली आहे. तिने देखील निराशेचा सामना केला आहे, पती डेव डेव्हिस गमावल्यानंतर भयानक मानसिक त्रासदायक परिस्थितीतून बाहेर पडली. तरीही तिच्या सामर्थ्याबद्दल आणि निसर्गाच्या आश्चर्यांसाठी ती कृतज्ञ आहे हे ती पुन्हा पुन्हा
अधोलिखित करताना दिसते.ती खरोखर प्रेरणादायी आहे आणि नेतृत्व करण्याचा अनोखा मार्ग तीने दाखवला आहे. मला वाटते की ती एक चांगली, कार्यक्षम नेता आहे.
अलीकडेच फेसबुकला आपल्या वापरकर्त्यांच्या डेटा सिक्युरिटीच्या उल्लंघनासाठी खूप ऐकावे लागले त्यावेळी शेरिलने स्वतःची नोकरी धोक्यात घालवून कॅनेडियन अॅनालिटिका घोटाळा उघडकीस आणून ते खूप चांगले हाताळले. निःसंशयपणे, ती सिलिकॉन व्हॅलीमधील प्रबळ नेत्यांपैकी एक आहे.
आपण आपल्या आई, बहीण, मित्र किंवा पत्नी किंवा कामावर असलेल्या कोणत्याही महिला सहकारी मध्ये तिला भेटू शकतो. फक्त त्यांना समर्थन द्या आणि त्यांचे अंतर्गत आवाज ओळखण्यास त्यांना मदत करा.
Just break through the things you are afraid of...
That's it.

#SherylSandberg
#Facebook
#IshwariMurudkar

@siddharthsuffi4 @Digvijay_004 @DrVidyaDeshmukh @Archanagsanap2 @Manoj2212Khare @Truepat19189910 @AdiitiiiMetkari @MeeTejaBoltoy

More from Book

I've gotten a few questions about this, so let me clarify and provide as much helpful information as this medium will allow.

To begin, both of my parents are MBA's and are assertive. They taught us four kids to be assertive. 1/x


Honestly, what's the worst a publisher can do, say no? If the worst that can happen is a rejection email (and believe me I've gotten ALOT), then it's pretty "safe" to at least ask.

But there were tricks that I learned about getting books from publishers. 2/x

The 1st was to request exam copies. I was a very part-time adjunct faculty for an online-only seminary in the UK. I designed two classes for them and requested books to consider as assigned reading for the classes. I still do this, since I'm full-time teaching/administrating. 3/x

The second was to become an approved/recognized reviewer for journals--it doesn't matter which ones. Thanks to a previous professor I'm a reviewer at the website for a research center. And through nothing but email, I'm a frequent reviewer for 3 journals (JESOT, JHS, RRT). 4/x

This is a helpful approach. When you know exactly where the review is going to be submitted and you know that the journal's review editor wants the review, then (in most cases) the review editor's job is to contact the publisher and make sure you get the book. That's it. 5/x
We had a conversation on the podcast about the racialization of dog breeds, where we talked to @BronwenDickey, the author of Pitbull: The Battle Over an American Icon.


In the 1930s, Pitbulls — which, as Bronwen pointed out to me over and over, don’t constitute a dog breed but a shape — used to be seen as the trusty sidekick of the proletariat, the Honda Civic of canines. (Think of “the Little Rascals” dog.)
.

That began changing in the postwar years and the rise of the suburbs. A pedigreed dog became a status symbol for the burgeoning white middle class. And pitbulls got left behind in the cities.

Aside: USians have flitted between different “dangerous” breeds and media-fueled panics around specific dogs. (anti-German xenophobia in the late 1800s fueled extermination programs of the spitz, a little German dog that newspapers said was vicious and spread disease.)

Some previously “dangerous” dogs get rebranded over the years — German shepherds, Dobermans, Rottweilers. But the thing their respective periods of contempt and concern had to do is that they were associated with some contemporarily undesirable group.

You May Also Like